مقبره رودبند

دزفول؛ شهری تاریخی است که در کنار رودخانه و طبیعت منحصر‌به‌فرد خود، اماکن مذهبی بسیاری نیز دارد. بقعه امامزاده رودبند از بناهای مذهبی این شهر است که با داستان تاریخی خود در کنار رود دز قرار گرفته است. گنبد مرتفع و معماری این بنا ما را به دوران تیموریان می‌برد و نام این امام زاده نیز داستانی جالب به همراه دارد .

 

داستان امامزاده رودبند دزفول

این بنای تاریخی مذهبی به حضرت سید سلطان‌علی از نواده‌های امام موسی الکاظم (ع) منسوب است. ایشان که به سیدعلی سیاهپوش و پیر رودبند معروف بود در اردبیل زندگی می‌کرد و جهت ارشاد مردم دزفول به این شهر آمد.
سید سلطان‌علی که ارادت خاصی به امام حسین (ع) داشت، به احترام شهادت او همیشه سیاه به تن می‌کرد، به همین دلیل به او لقب سیاهپوش دادند. بعدها محله سیاه‌پوشان نیز در دزفول به کمک سیدعلی ساخته شد.
انتخاب نام رودبند نیز به دلیل کراماتی بود که ایشان برای ارشاد مردم دزفول به کار برد. به اذن او رودخانه خروشان دز در محل بقعه کنونی او آرام شد تا مردم اعتقاد بیشتری پیدا کنند. از آن پس او را با نام آقا رودبند می‌شناختند. بقعه امامزاده رودبند در زمان امیرتیمور گورکانی ساخته شد. بعدها در عصر صفوی و بعد از آن نیز چندین‌بار این بنا مرمت و بازسازی شده‌است. در نهایت این بنای زیبای تاریخی با شماره 2549 در آثار ملی ایران به‌ثبت رسید.

 

بقعه علی مالک

بقعه متبرکه علی مالک بارگاه منور و مطهر فرزندان مظلوم حضرت امیرالمؤمنین علی بن‌ابیطالب(ع) به نام ابراهیم و عقیل(ع) است و در جنوب شهر دزفول در نزدیکی پل قدیم دزفول و در محله‌ای به همین نام واقع است.
حدود سال‌های خلافت عثمان دو نفر از اولاد بلافصل علی بن‌ابیطالب(ع) به اسامی ابراهیم و عقیل، برای ارشاد مردم و تبلیغ و ترویج دین اسلام، از مدینه به این منطقه آمدند و از طرف مردم مشتاق و خداجوی دزفول مورد استقبال زیاد قرار گرفتند، ولی از جائی که حکام جبار بنی‌امیه، همواره در تعقیب اولاد امام علی(ع) بودند، حدود سال ۴۰ هجری این دو جوان توسط یکی از مأموران اموی به نام سهور سلمی در همین محل فعلی بقعه ایشان تعقیب شده و به شهادت رسیدند و مردم اجساد مطهرشان را به خاک سپردند.

 

سال‌‌ها بعد یکی از علما و سادات دزفول به نام آیت‌الله سیدمحمدرضا رضوی چند شب متوالی این دو شهید را در خواب می‌بیند که هر بار محل دفنشان را به آیت‌الله رضوی می‌گویند، به دستور ایشان کارگران محل مورد نظر را می‌کنند و مزار دو شهید را با دو سنگ نوشته ابراهیم و عقیل فرزندان امام علی(ع) پیدا می‌کنند و بقعه و بارگاه کنونی را بر روی مزار ایشان بنا می‌کنند.
یادآور می‌شود، بقعه متبرکه علی مالک در شهرستان دزفول، جنب پل قدیمی این شهرستان واقع شده است.

 

خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)

نمای نزدیک پل ساسانی دزفول

در بخش جنوبی ایران به دلایل وجود رودخانه‌ های پرآب همواره نیاز به ایجاد پل وجود داشته است . دزفول به عنوان یکی از کهن‌ ترین شهرهای ایران با قدمتی بیش از 5000 سال، دارای چند پل بسیار کهن از جمله پلی 1741 ساله، پل قدیم دزفول، می‌باشد. پل تاریخی دزفول روی رودخانه دز قرار گرفته و قدمت آن به دوره ساسانیان برمی گردد. جالب است بدانید که اصلا نام شهر دزفول از نام اصلی این پل یعنی «دژ پل» گرفته شده است. از این پل به عنوان قدیمی ترین پل جهان نام برده می شود که چیزی حدود ۱۸ قرن از ساخت آن می گذرد. این پل بند دارای ویژگی‌ های منحصر به فردی از لحاظ سازه ای و معماری است. تمامی این ویژگی‌ ها از جمله مصالح به کار برده شده، نحوه ساخت، مقاومت پایگاه‌ ها و غیره از جمله دلایل پایداری پل تاکنون بوده است.

 

خانه تیزنو دزفول

خانه تیزنو، بزرگترین و زیباترین خانه تاریخی شهر دیدنی دزفول است که به دلیل برخورداری از قدمت بسیار زیاد تاریخی، معماری خلاقانه و نمایی باشکوه، به یکی از جذاب ترین اماکن گردشگری دزفول مبدل شده است.

 

 اما زیبایی‌های این خانه در یک مقاله نمی‌گنجد این خانه صرفا مشتی خشت و آجر نیست، بلکه آینه تمام نمایی از هنر معماری مردم ایران زمین است. گردشگران با بازدید از بخش های مختلف خانه تیزنو، فصل مهمی از تاریخ، فرهنگ و هنر کشورمان را ورق خواهند زد و با سبک و سیاق معماری منازل دوران صفویان آشنا خواهند شد.

مقبره شاه رکن الدین مکانی سرسبز و دیدنی در دل دزفول

مقبره شاه رکن الدین مکانی سرسبز و دیدنی در دل دزفول

سید علی شاه فرزند بهاءالدین معروف به «بابا رکن الدین ولی» (شاه رکن الدین)  از اولیای الهی وعرفای زاهد جلیل القدر است که نسبش با 14 واسطه به امام موسی کاظم (ع) می رسد و ظاهرا ایشان از اولاد حضرت حمزه بن موسی می باشد که به او لقب بابا نیز داده اند. سید علی شاه رکن الدین عارف و زاهد قرن هشتم هجری قمری است و آنچنان که در تاریخ آمده اهل شیراز بوده و در 18 سالگی به خوزستان و لرستان عزیمت کرده و سپس به سامرا رفته و پس از مدتی جهت تبلیغ و ارشاد به دزفول آمده است. وی به شغل زرگری مشغول بوده و از این راه امرار معاش می کرده و کرامات زیادی هم از او نقل شده است  و بسیار مورد احترام اهالی شهر و روستاهای اطراف بوده است. آنگونه که از تاریخ پیدا است بابا رکن الدین در سال 795 هجری قمری با امیر تیمور گورکانی که به دزفول آمده ملاقات نموده است.

چنین نقل شده که سید علی بواسطه مقام معنوی خود همواره مورد ستایش قبایل عرب خوزستان بوده و این قبایل همواره برای حل و فصل دعاوی خود به وی رجوع می کردند و زیارت نامه جامعی هم داشته که در تعمیر و مرمت به هنگام موشک باران عراق در دوران 8 سال جنگ مفقود شده و دوباره بازنویسی شد.

نیمه شعبان 1401 دزفول

روح انتظار با دستیابى به امن و رفاه و رهایى که آرمان‏هاى انسان معاصر و شاید خود ما هم باشد، آرام نخواهد گرفت و کسانى که همراهى حجّت و معیّت محمّد و آل محمّد را مى‏خواهند نمى‏توانند تا این سطح قرار بگیرند و تا این حدّ آرام باشند، که انسان معاصر چه بسا بتواند با تکیه بر علم و عقل و عرفان، بدون نیاز به وحى و مذهب تا این مرحله گام بردارد و با عقل جمعى و روح جمعى و غریزه‏ى جمعى به این مهم نائل آید. پس ما که از ضرورت وحى و اضطرار به حجّت و انتظار حجّت دم مى‏زنیم باید از اول حساب را روشن کنیم و #سنگمان_را_حق _کنیم.
 ‌
 ‌چون ما مدعى هستیم که آدم براى بیشتر از هفتاد سال برنامه‏ریزى شده و معتقد هستیم که بافت و ساخت انسان و جهان با این سطح از رفاه و امن و رهایى سازگار نیست. تحول نعمت‏ها و محدودیت‏ها و خودآگاهى و مرگ‏آگاهى، آدمى را در متن رفاه، راحت نمى‏گذارد و در شب عروسى به فکر عزا و بارهاى سنگین فرداها مى‏اندازد.

 اگر ما مسأله‏ى قدر و استمرار و ارتباطهاى حتى محتمل و پیچیده با عوالم مشهود و غیب را در نظر بگیریم و اگر ما براى این وسعت طرح و تدبیر و تربیت و تشکّل را دنبال کنیم، ناچار انتظار ما از حجّت و انتظار ما براى حجّت شکل دیگرى مى‏گیرد و انتظار ما در جایگاه خویش مى‏نشیند.
‌
 آدمى دلى دارد که با شهادت این عالم تأمین نمى‏شود، که دل آدمى بزرگتر از محدوده‏ى این زندگى است. و همین دل بزرگ، گرایش به غیب را دارد.
قسمتی از کتاب «تو می‌آیی» استاد علی صفایی حائری (عین-صاد)
‌
‌ میدانم؛ تو می آیی...
دوست دارم آن روز که می آیی من باشم...
بهار با تو می آید...
سلام بر تو ای بهار دل ها...
و امید مستضعفان عالم...
عرض تبریک و شادباش محضر مبارک ناموس دهر حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها و حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام 
و همچنین حضرت امام حسن عسکری علیه السلام و حضرت نرجس خاتون مادر بزرگوار حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه و همه پیروان و شیعیانش
انشاالله در این غروب نیمه شعبان برات عیدی همه ما و همه حاجت مندان بدستان مبارک حضرت نرجس خاتون امضا گردد.

 

آجرکاری بافت قدیم دزفول

دزفول، دیار خانه‌های قدیمی است و یکی از پایتخت‌های معماری و شکوه هنر ایرانی - اسلامی است. معماری در دزفول آدمی را با دنیایی از ظرافت‌ها و زیبایی‌ها آشنا می‌کند که شاید همانند آن در کمتر جایی از این مرزوبوم وجود داشته باشد. بافت تاریخی دزفول که تلاقی فرهنگ و تاریخ مردمان این دیار کهن است، شامل ۲۸ محله قدیمی و درهم‌تنیده است که تزئینات معماری بی‌نظیر آن، دزفول را به «شهر آجری» معروف کرده است. در محدوده بافت تاریخی دزفول بیش از یک‌صد اثر تاریخی ثبت ملی شده شامل مسجد، حمام، گذر و بقعه و خانه وجود دارد.

 

آسیاب های پل ساسانی دزفول

 

 

آسیاب‌های آبی دزفول یکی از آثار ارزشمند تاریخی شهرستان دزفول به‌شمار می‌روند و به شماره ۳۹۸۴ در ردیف آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌است. این آسیاب‌‌های آبی دارای مالکیت خصوصی بوده که به آسیابان به اصطلاح محلی لُوینه می‌گفتند. تعداد آسیاب‌ها در دوره‌ صفویه حدود ۵۰ تا ۶۰ عدد بود که بخشی از آن‌ها در اثر سیلاب‌های فصلی تخریب شدند. آسیاب‌های آبی دزفول در بخش‌های مختلف رودخانه دز قرار دارند. بخشی از آن‌ها به فاصله حدود ۸۰۰ متر از سد تنظیمی دزفول و در جنوب تفریحگاه ساحلی دز، بخشی در زیر پل جدید (دوم) دزفول و بخشی دیگر نیز در کنار پل قدیم این شهرستان ساخته شده‌اند.

پیشینه تاریخی آسیابهای آبی دزفول در ارتباط با پل قدیم دزفول بوده که به دوره ساسانیان باز می گردد اما عمده آثار موجود از آسیاب‌ها که در سه بخش از رودخانه موجود است به دوره تاریخی صفویه و قاجاریه باز می گردد.این سازه‌ها از مصالحی چون قلوه سنگ رودخانه ایی، آجر و با ملات ساروج ساخته شده‌اند.شکل معماری آسیاب‌ها برگرفته از سبک معماری بومی شهرستان دزفول بوده و به صورت یک مجموعه به هم پیوسته ساخته شده و به هم مربط هستند.

 

 

خانه تیزنو

در بافت قدیمی دزفول که گام بردارید، با گذشتن از کوچه‌ها و ساباط‌ها، در تاریخ گم می‌شوید. بازار قدیم، حمام‌ها، گذرها، مسجد‌ها، خانه‌ها و کوچه‌های قدیمی، سبک معماری شهر را به نمایش می‌گذراند. این بناها از آجر ساخته‌ شده‌اند و به همین دلیل دزفول، شهری آجری نامیده می‌شود.

بیشتر از صد خانه‌ قدیمی با معماری ناب در دزفول وجود دارد که بعضی از آن‌ها ثبت ملی شده‌اند. یکی از خانه‌های تماشایی و جاهای دیدنی دزفول، خانه‌ تیزنو است. با قدمتی که به دوره صفویان بازمی‌گردد، در بنای این خانه می‌توان نشانه‌هایی از دوران‌های قاجار و پهلوی را نیز مشاهده کرد. اکنون خانه تیزنو در اختیار اداره میراث فرهنگی دزفول قرار گرفته است و امکان بازدید از آن برای عموم وجود دارد

 

بقعه رود نمای شب