فریحگاه ساحلی «دز» که «علی کله» نیز نامیده می‌شود، یکی از پارک‌های ساحلی پرطرفدار این استان به‌شمار می‌رود.
هر ساله و بخصوص در فصل‌های بهار و تابستان این منطقه جمعیت زیادی را از شهرهای مجاور به خود جذب می‌کند.
این تفریحگاه در پایین دست سد دز و در شمال شهر دزفول واقع شده است.
آرامگاه یعقوب لیث صفاری، در روستای شاه‌آباد در ده کیلومتری دزفول، سمت راست جاده دزفول به شوشتر قرار دارد. در کنار این آرامگاه بازمانده‌های شهر گندی شاپور دیده می‌شود. گنبد بلند مضرس (دندانه دار) سفید رنگ و جلال عمارت بقعه از دور کاملا جلوه‌گر است. در اطراف بقعه، قبرستان وسیعی است که در آن وجود سنگ قبرهای قدیمی، نشانگرتاریخ کهن این بنا می‌باشد.
یعقوب لیث «رادمان پسر ماهک سیستانی»یکی از پادشاهان ایران و از دودمان صفاری بود که در سیستان حکومت میکرد و مرکز آن در زرنج بود که اکنون در افغانستان امروزی قرار دارد. از آنجایی که او یک مس‌گر بود، به «صفار» معروف شد. یعقوب لیث صفار نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد و پس از آن دیگر کسی حق نداشت در دربار او به زبانی غیر از پارسی سخن بگوید. او کوشش کرد خلافت عباسی را سرنگون کند و حتی تا نزدیکی بغداد نیز پیش رفت، ولی روزگار به او امان نداد و در ماه شوال ۲۶۵هـ. ق به بیماری قولنج مبتلا و در سرانجام در گندی شاپور درگذشت.
پل سوم دزفول در سال ۱۳۷۵ بر روی رود دز احداث شد. این پل ادامه ی خیابان ۴۵متری فتح المبین را به غرب رود دز در شمال شهر وصل می نماید. طراحی و نظارت ساخت آن را مهندسین مشاور هگزا بر عهده داشتند و این پل مشابه پل دوم دزفول طراحی و ساخته شد. در کنار این پل سه اثر ثبت ملی شامل بقعه امام زاده رودبند، بقعه بابایوسف و منبع آب قدیم واقع شده است. منظره ی رود دز و علی کله از این پل بسیار دیدنی بوده و در آب و هوای مناسب شرایط ویژه ای برای عکاسی به وجود می آورد. این پل با نام پل مقاومت نیز نام گذاری شده است. پل سوم به خاطر ویژگی های مهندسی ساخت یکی از پل های مطرح کشور به شمار می رود.
متن: محمد آذرکیش
دزفول؛ شهری تاریخی است که در کنار رودخانه و طبیعت منحصر‌به‌فرد خود، اماکن مذهبی بسیاری نیز دارد. بقعه امامزاده رودبند از بناهای مذهبی این شهر است که با داستان تاریخی خود در کنار رود دز قرار گرفته است. گنبد مرتفع و معماری این بنا ما را به دوران تیموریان می‌برد و نام این امام زاده نیز داستانی جالب به همراه دارد .
این بنای تاریخی مذهبی به حضرت سید سلطان‌علی از نواده‌های امام موسی الکاظم (ع) منسوب است. ایشان که به سیدعلی سیاهپوش و پیر رودبند معروف بود در اردبیل زندگی میکرد و جهت ارشاد مردم دزفول به این شهر آمد.
سید سلطان‌علی که ارادت خاصی به امام حسین (ع) داشت، به احترام شهادت او همیشه سیاه به تن میکرد، به همین دلیل به او لقب سیاهپوش دادند. بعدها محله سیاه‌پوشان نیز در دزفول به کمک سیدعلی ساخته شد.
انتخاب نام رودبند نیز به دلیل کراماتی بود که ایشان برای ارشاد مردم دزفول به کار برد. به اذن او رودخانه خروشان دز در محل بقعه کنونی او آرام شد تا مردم اعتقاد بیشتری پیدا کنند. از آن پس او را با نام آقا رودبند می‌شناختند. بقعه امامزاده رودبند در زمان امیرتیمور گورکانی ساخته شد. بعدها در عصر صفوی و بعد از آن نیز چندین‌بار این بنا مرمت و بازسازی شده‌است. در نهایت این بنای زیبای تاریخی با شماره 2549 در آثار ملی ایران به‌ثبت رسید.
صدای نامحرم رادیو عراق دیگر برای مردم دزفول تکراری بود :
«عراق ظرف 48 ساعت آینده اهداف تعیین شده در زیر را مورد هدف حملات موشکی خویش قرار خواهد داد» :
الف – دزفول
اگرچه شهرهای مورد هدف در الفبای ابجد عراق تغییر می کرد اما جایگاه الف همیشه مختص دزفول بود.
دزفول
پایتخت مقاومت ایران و به قول عراقی ها ( بلدالصواریخ – شهر موشک ها)
روزگاری پیکر استوارش از
176 موشک 6، 9 و 12 متری
2500 گلوله توپ
300 راکت
زخمی شد
و در طول 2700 روز مقاومت 2600 شهید تقدیم امام و انقلاب کرد و 19000 واحد مسکونی و اداری اش تخریب شد.
اما هنوز همچنان استوار اما مظلوم و گمنام جایگاه الف را در صبوری و مقاومت حفظ کرده است
علی موجودی
در بخش جنوبی ایران به دلایل وجود رودخانه های پرآب همواره نیاز به ایجاد پل وجود داشته است . دزفول به عنوان یکی از کهن ترین شهرهای ایران با قدمتی بیش از 5000 سال، دارای چند پل بسیار کهن از جمله پلی 1741 ساله، پل قدیم دزفول، می‌باشد. پل تاریخی دزفول روی رودخانه دز قرار گرفته و قدمت آن به دوره ساسانیان برمی گردد. جالب است بدانید که اصلا نام شهر دزفول از نام اصلی این پل یعنی «دژ پل» گرفته شده است. از این پل به عنوان قدیمی ترین پل جهان نام برده می شود که چیزی حدود ۱۸ قرن از ساخت آن می گذرد. این پل بند دارای ویژگی های منحصر به فردی از لحاظ سازه ای و معماری است. تمامی این ویژگی ها از جمله مصالح به کار برده شده، نحوه ساخت، مقاومت پایگاه ها و غیره از جمله دلایل پایداری پل تاکنون بوده است.
سید علی شاه فرزند بهاءالدین معروف به «بابا رکن الدین ولی» (شاه رکن الدین) از اولیای الهی وعرفای زاهد جلیل القدر است که نسبش با 14 واسطه به امام موسی کاظم (ع) می رسد و ظاهرا ایشان از اولاد حضرت حمزه بن موسی می باشد که به او لقب بابا نیز داده اند. سید علی شاه رکن الدین عارف و زاهد قرن هشتم هجری قمری است و آنچنان که در تاریخ آمده اهل شیراز بوده و در 18 سالگی به خوزستان و لرستان عزیمت کرده و سپس به سامرا رفته و پس از مدتی جهت تبلیغ و ارشاد به دزفول آمده است. وی به شغل زرگری مشغول بوده و از این راه امرار معاش می کرده و کرامات زیادی هم از او نقل شده است و بسیار مورد احترام اهالی شهر و روستاهای اطراف بوده است. آنگونه که از تاریخ پیدا است بابا رکن الدین در سال 795 هجری قمری با امیر تیمور گورکانی که به دزفول آمده ملاقات نموده است.
چنین نقل شده که سید علی بواسطه مقام معنوی خود همواره مورد ستایش قبایل عرب خوزستان بوده و این قبایل همواره برای حل و فصل دعاوی خود به وی رجوع می کردند و زیارت نامه جامعی هم داشته که در تعمیر و مرمت به هنگام موشک باران عراق در دوران 8 سال جنگ مفقود شده و دوباره بازنویسی شد.
