بقعه رودبند؛ شکوه تاریخ و کرامت بر فراز رود دز

بقعه سلطان‌علی رودبند، از آثار تاریخی و مذهبی دزفول، بر فراز تپه‌ای در کنار رود خروشان دز قرار دارد. این بقعه یادگار دوره تیموریان است و معماری آن با گنبد مخروطی سفیدرنگ و نمای کاشی‌کاری شده، نمایانگر سبک جنوب ایران است. سلطان‌علی، که نسب او به امام موسی کاظم (ع) می‌رسد، در دعوت مردم به تشیع نقشی برجسته داشت. روایت‌ها حاکی از آن است که او با دعای خود، جریان خروشان رود دز را آرام کرد تا مردم بتوانند از آن بهره‌مند شوند و زندگی خود را سامان دهند. این کرامت باعث شد که به "رودبند" شهرت یابد​

 

رودخانه دز، که آرام از کنار این بقعه جریان دارد، حس زیبایی و آرامش را به این مکان می‌بخشد. نمای هوایی از بقعه و رودخانه، ترکیبی جذاب از تاریخ و طبیعت را به تصویر می‌کشد. این محل امروز نه تنها مقصد زائران مذهبی است، بلکه گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ نیز از آن بازدید می‌کنند. هرساله در صبح عاشورا، این بقعه میزبان عزاداران حسینی است که از سراسر دزفول به این مکان می‌آیند​

برای دریافت عکس با کیفیت، عکس بالا را لمس کنید

علی کله (2)

فریحگاه ساحلی «دز» که «علی کله» نیز نامیده می‌شود، یکی از پارک‌های ساحلی پرطرفدار این استان به‌شمار می‌رود.

هر ساله و بخصوص در فصل‌های بهار و تابستان این منطقه جمعیت زیادی را از شهرهای مجاور به خود جذب می‌کند.

این تفریحگاه در پایین دست سد دز و در شمال شهر دزفول واقع شده است.

علی کله دزفول (1)

تفریحگاه ساحلی دز که علی کله نیز نامیده می‌شود، یکی از تفریحگاه‌های ساحلی شهر دزفول است. این محل یکی از پارک‌های ساحلی پرطرفدار خوزستان است که هر ساله و بخصوص در فصل‌های بهار و تابستان جمعیت زیادی را از شهرها و استان‌های مجاور به سوی خود جذب می‌کند. این تفریحگاه در پایین دست سد تنظیمی دز و شمال شهر دزفول واقع شده و یکی از پرطرفدارترین مراکز تفریحی جنوب و جنوب غرب ایران به‌شمار می‌رود.

 

 

ماهیگیر

 

پرندگان ساکن رود دز

خانه قطب دزفول 2

دزفول دارای ۲۸ محله قدیمی است که خانه قطب رازی متعلق به خاندان قطب در محله صحرابدر شرقی واقع در خیابان انقلاب کوچه مشاکیان است.

دزفول با قدمتی ۹ هزار ساله یکی از نخستین سکونتگاه‌ها و محل‌های شهرنشینی در جهان شناخته می‌شود و آغاز نخستین لوحه‌های کتابت، ایجاد نخستین دانشگاه در دنیا، نخستین سند دریانوردی، نخستین موسیقی گروه نوازی، سیستم آبرسانی سه هزار و ۴۰۰ ساله، ابداع سیفون و خانه سازی و معماری خاص دزفول که آن را با نام شهر آجر معرفی می‌کند از افتخارات این سرزمین است.

۱۰۰ اثر تاریخی شامل خانه، مسجد، حمام، گذر و بقعه در دزفول وجود دارد؛ این شهر دارای ۲۸ محله قدیمی و در هم تنیده است که معماری بی‌نظیرش، آن را به شهر آجر معروف کرده است.

هم نشینی رود دز با بافت تاریخی و بقاع تاریخی مجموعه بی‌نظیر گردشگری را خلق کرده ولی تخریب بافت قدیم به دلیل نگهداری نامناسب همواره به عنوان یکی از نگرانی‌های مهم دوستداران میراث فرهنگی مطرح بوده است.

شهر دزفول با مساحت چهار هزار و ۷۳۰ هکتار دارای ۲۴۰ هکتار بافت تاریخی است.

 

خانه قطب دزفول

نمای شب رود دز

رودخانه دز، رودخانه‌ای طولانی است که از رشته‌کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد. این رودخانه در مسیر خود از استان خوزستان و شهر دزفول  می‌گذرد. جالب است بدانید که این رودخانه در طول تاریخ و در کتب مختلف با نام‌های گوناگونی یاد شده است. اول از همه باید بدانیم که دز در فرهنگ لغت فارسی، معرّب کلمه دژ است که به معنی قلعه و حصار است. برخی بر این عقیده‌اند که خود نام دزفول، عربی شده کلمه دژپل است. از طرفی دیگر باستان‌شناسان فرانسوی، این رود را به‌عنوان رود کوپراتس در کتاب‌های خود یاد کرده‌اند؛ در حالی که باستان‌شناسان مسلمان این رود را رود جندی شاپور، آب جندی شاپور یا آب دز می‌نامند. گذشته از فراز و نشیب‌هایی که در تاریخ برای نام این رودخانه اتفاق افتاده است،‌ هم‌اکنون ما آن را به‌عنوان رودخانه دز می‌شناسیم. این رودخانه بعد از گذشتن از این مسیر طولانی در نهایت به رود کارون می‌پیوندد

آرامگاه یعقوب لیث صفاری

آرامگاه یعقوب لیث صفاری، در روستای شاه‌آباد در ده کیلومتری دزفول، سمت راست جاده دزفول به شوشتر قرار دارد. در کنار این آرامگاه بازمانده‌های شهر گندی شاپور دیده می‌شود. گنبد بلند مضرس (دندانه دار) سفید رنگ و جلال عمارت بقعه از دور کاملا جلوه‌گر است. در اطراف بقعه، قبرستان وسیعی است که در آن وجود سنگ قبرهای قدیمی، نشانگرتاریخ کهن این بنا می‌باشد.

یعقوب لیث «رادمان پسر ماهک سیستانی»یکی از پادشاهان ایران و از دودمان صفاری بود که در سیستان حکومت میکرد و مرکز آن در زرنج بود که اکنون در افغانستان امروزی قرار دارد. از آنجایی که او یک مس‌گر بود، به «صفار» معروف شد. یعقوب لیث صفار نخستین کسی بود که زبان پارسی را ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران، به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد و پس از آن دیگر کسی حق نداشت در دربار او به زبانی غیر از پارسی سخن بگوید. او کوشش کرد خلافت عباسی را سرنگون کند و حتی تا نزدیکی بغداد نیز پیش رفت، ولی روزگار به او امان نداد و در ماه شوال ۲۶۵هـ. ق به بیماری قولنج مبتلا و در سرانجام در گندی شاپور درگذشت.

نمای شب پل جدید