بقعه رودبند؛ شکوه تاریخ و کرامت بر فراز رود دز

بقعه سلطان‌علی رودبند، از آثار تاریخی و مذهبی دزفول، بر فراز تپه‌ای در کنار رود خروشان دز قرار دارد. این بقعه یادگار دوره تیموریان است و معماری آن با گنبد مخروطی سفیدرنگ و نمای کاشی‌کاری شده، نمایانگر سبک جنوب ایران است. سلطان‌علی، که نسب او به امام موسی کاظم (ع) می‌رسد، در دعوت مردم به تشیع نقشی برجسته داشت. روایت‌ها حاکی از آن است که او با دعای خود، جریان خروشان رود دز را آرام کرد تا مردم بتوانند از آن بهره‌مند شوند و زندگی خود را سامان دهند. این کرامت باعث شد که به "رودبند" شهرت یابد​

 

رودخانه دز، که آرام از کنار این بقعه جریان دارد، حس زیبایی و آرامش را به این مکان می‌بخشد. نمای هوایی از بقعه و رودخانه، ترکیبی جذاب از تاریخ و طبیعت را به تصویر می‌کشد. این محل امروز نه تنها مقصد زائران مذهبی است، بلکه گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ نیز از آن بازدید می‌کنند. هرساله در صبح عاشورا، این بقعه میزبان عزاداران حسینی است که از سراسر دزفول به این مکان می‌آیند​

برای دریافت عکس با کیفیت، عکس بالا را لمس کنید

آسیابهای آبی دزفول

آسیاب‌های تاریخی دزفول حدود ۱۷۰۰ سال قبل یعنی در دورۀ ساسانیان و در واقع همزمان با ساختِ اولیۀ شهر دزفول ساخته شده‌اند، سازه‌های آبی که رومن گریشمن باستان‌شناس فرانسوی، آن را یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های آبیاری در جهان معرفی کرده است. تعداد این آسیاب‌ها بین ۵۰ تا ۶۰ حلقه بوده که برخی از آن زیر پل قدیم ، برخی زیر پل جدید و برخی در محدودۀ «علی کله» شهر دزفول قرار گرفته‌اند. هر چند این آسیاب‌ها  در سه قسمت رودخانه دز قرار گرفته‌اند، اما قدمت برخی از آن‌ها به دوره‌های صفویه و قاجاریه می رسد، دورانی که این آسیاب‌ها به اقتصاد شهر دزفول نیز کمک زیادی کرد.

البته به مرور زمان به دلیل طغیان رودخانه و قرار گرفتن در مسیر جاده ساحلی برخی از آن‌ها تخریب شده‌اند، به گونه‌ای که امروز فقط حدود ۲۰ حلقه از این آسیاب‌ها باقی مانده‌اند.

آسیاب‌های آبی دزفول تیرماه ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، اما اهمیت این سازه‌ها امروزه به حدی است که مطالعاتی ویژه روی این سازه‌ها، مجموعه پل‌های باستانی و دیگر سازه‌های آبی دزفول با هدف ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو آغاز شده است.

نمای شب خط ساحلی دز

رودخانه دز، رودخانه‌ای طولانی است که از رشته‌کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد. این رودخانه در مسیر خود از استان خوزستان و شهر دزفول می‌گذرد. جالب است بدانید که این رودخانه در طول تاریخ و در کتب مختلف با نام‌های گوناگونی یاد شده است. اول از همه باید بدانیم که دز در فرهنگ لغت فارسی، معرّب کلمه دژ است که به معنی قلعه و حصار است. برخی بر این عقیده‌اند که خود نام دزفول، عربی شده کلمه دژپل است. از طرفی دیگر باستان‌شناسان فرانسوی، این رود را به‌عنوان رود کوپراتس در کتاب‌های خود یاد کرده‌اند؛ در حالی که باستان‌شناسان مسلمان این رود را رود جندی شاپور، آب جندی شاپور یا آب دز می‌نامند. گذشته از فراز و نشیب‌هایی که در تاریخ برای نام این رودخانه اتفاق افتاده است،‌ هم‌اکنون ما آن را به‌عنوان رودخانه دز می‌شناسیم. این رودخانه بعد از گذشتن از این مسیر طولانی در نهایت به رود کارون می‌پیوندد.رودخانه‌ای با این عظمت و این مسیر طولانی پتانسیل این را دارد که روی آن چندین سد ساخته شود. بر روی رودخانه دز چندین سد بزرگ ساخته شده است یا در حال ساخت است. بزرگ‌ترین آن‌ها، سد دز است. ساخت این سد در سال ۱۳۳۸ و توسط ایتالیایی‌ها آغاز شد و در نهایت در سال ۱۳۴۱ به اتمام رسید. این سد، در زمان ساخت خودش، ششمین سد بزرگ جهان بود.